Žive u ravnici, sanjaju Karpate!
Sremska Mitrovica je proteklog vikenda po drugi put bila suorganizator centralne manifestacije Nacionalnog praznika Rusina Srbije!
U izuzetno bogatom programu Društvo Rusina Sremske Mitrovice u saradnji sa Zavodom za kulturu vojvođanskih Rusina i Nacionalnim savetom Rusina Srbije, a pod pokroviteljstvom Grada domaćina, predstavilo je Mitrovčanima i gostima iz cele Vojvodine osobenost kulturne baštine naših dragih komšija i prijatelja iz rusinske zajednice.
Počev od 2007.godine 17.januar obeležava se kao Nacionalni praznik Rusina u Srbiji u znak sećanja na 1751.godinu kada je potpisan Ugovor o naseljavanju prvih 200 rusinskih porodica na ovim prostorima.
Bogat kulturno-umetnički program započeo je arhijerejskom liturgijom u Grkokatoličkoj crkvi, da bi se nastavio rusinskim kulinarskim spacijalitetima etno-stola Udruženja žena ‘’Bikićanke’’, javnim predavanjem povodom obeležavanja dva velika jubileja-100 godina postojanja ‘’Rusinskih novina’’ i 80’ godina rada lista ‘’Ruske slovo’’ u Muzičkoj školi ‘’Petar Krančević’’ , izložbom slika Jasne Arbanas u holu Pozorišta ‘’Dobrica Milutinović’’, da bi kao kruna svega održana Svečana akademija u mitrovačkom pozorištu.
Poseban i nesvakidašnji ugođaj publici u prepunoj sali priredili su Nacionalni orkestar, Mešovito pevačko društvo iz Novog Sada, kao i Pevačko društvo mitrovačkih Rusina, maestralna izvedba mlade mitrovačke flautistkinje Isidore Kozline, profesorke gitare Ivane Ferenc i pijaniste Aleksandra Cundre, dok je gromoglasnim aplauzima ispraćen nastup mitrovačkog dramskog umetnika Vladimira Balašćaka, te profesorke Jasne Arbanas.
Zive u Sremu, sanjaju Karpate!
Rusini su se u Srbiju doselili krajem 18. a intenzivnije početkom 19.veka sa Beskida i severozapadnh Karpata.
U Sremskoj Mitrovici postoje više od 170 godina sačuvavši i negujući svoja kulturna obeležja, iako, je, nažalost, većina zaboravila svoj maternji jezik.
Grkokatolici po veroispovesti, nisu u Mitrovici imali svoje sveštenstvo sve do osnivanja parohije 1886.godine, a svoju crkvu podigli su 1906.
Došavši u Srem slabog imovinskog stanja vredno radeći ubrzo su počeli kupovati zemlju, te se baviti zanatima.
Od tada, pa sve do danas svojim radom u različitim delatnostima aktivno učestvuju u javnom životu dajući doprinos razvoju Sremske Mitrovice.
Narcisa Božić
Komentari